Buhârî’de yer alan bir rivayete göre, Peygamber Efendimiz, Hz. Abdullah’tan kendisine Kur’ân okumasını istemişti. Bunun üzerine İbni Mes’ud Hazretleri:
“Ey Allah’ın Resûl’ü! Kur’ân sana indirildiği hâlde ben mi sana okuyacağım?!” diye sordu. Peygamberimiz de:
“Evet, onu başkasından dinlemek benim hoşuma gider!” diye cevap verdi.
İbni Mes’ud okumaya başladı. “Her ümmetten bir şahit gönderdiğimiz zaman durumları ne olacak?” mealindeki âyete kadar geldiğinde, Resûlullah:
“Şimdilik yeter.” dedi; o anda gözlerinden yaşlar boşanıyordu…[4]
Abdullah bin Mes’ud’un (r.a.) Peygamberimizin yanında ayrı bir yeri vardı. Bir defasında şöyle buyurdu:
“Benden sonra iki kişiye, Ebû Bekir ve Ömer’e uyunuz. Ammar’ın gösterdiği yoldan gidiniz. İbni Mes’ud’un tavsiyelerine sımsıkı sarılınız.”[5]
Başka bir gün Hz. Abdullah bir şey almak için bir ağaca çıkmıştı. Bu arada çok zayıf olan bacakları göründü. Bazı sahabiler bunu görünce gülüştüler. Peygamberimiz bunu hoş karşılamadı ve şöyle buyurdu:
“Niçin gülüşüyorsunuz?! Abdullah’ın bacakları kıyamet günü Uhud Dağı’ndan daha ağır gelecektir.”[6]