“Kim geçim sıkıntısından dolayı insanlara dert yanarsa, onun ihtiyacı giderilmez, açığı kapanmaz. Fakat kim geçim darlığını Allah’a arz ederse, Allah, onun sıkıntısını giderir, bolluğa çıkarır.”[10]
“Hastalığa veya başka türlü bir sıkıntıya maruz kalan hiçbir Müslüman yoktur ki, Allah bu vesileyle, ağacın yapraklarını dökmesi gibi, onun günahlarını affetmesin.”
[11]Hz. Abdullah’ın fıkıh ilminde de müstesna bir yeri vardı. Birçok fetva verdi. Ebû Mûsâ el-Eş’arî (r.a.) gibi büyük bir âlim, onun bu husustaki ilmine saygı duyar, “İbni Mes’ud içinizdeyken bana bir şey sormayın.” derdi. Hz. Ömer de, “İbni Mes’ud, ilimle doldurulmuş bir dağarcıktır.” diyerek iltifatta bulunurdu.
Abdullah (r.a.) iyi bir âlim olduğu gibi, iyi bir öğreticiydi de… Bildiklerini en güzel şekilde başkalarına öğretirdi. Hz. Ali’nin bulunduğu bir mecliste, “Biz, Hz. Abdullah’tan daha güzel ahlaklı, öğretme hususunda daha şefkatli, daha hoş sohbet ve daha takvalı bir kimseyi görmedik.” denildi. Hz. Ali: “Bunu gerçekten samimi olarak mı söylüyorsunuz?” dediğinde, “evet” cevabını aldı ve “Şahit ol ya Rab, ben de aynen bunların dediklerini ve daha fazlasını tasdik ediyorum.” dedi.[12]
Bu liyakatini bildiği içindir ki, Hz. Ömer onu Kûfe’ye muallim olarak vazifelendirdi.