Kış aylarının en güzel hediyelerinden biri kar yağışıdır. Gökyüzünden süzülen bembeyaz kar taneleri, şehirleri ve köyleri büyüleyici bir örtüyle kaplarken, geçmişten günümüze uzanan lezzetli bir gelenek akıllara gelir: Kar ve pekmez.
Bu ikili, özellikle Anadolu’nun birçok yerinde çocukluk hatıralarımızın en tatlı köşesinde yer alır. Kar taneleri yere düşer düşmez, büyüklerimiz temiz bir kap içinde en saf hallerini toplar, üzerine mis gibi üzüm ya da dut pekmezi dökerdi. Bir kaşık alıp ağzımıza götürdüğümüzde hissettiğimiz o tat, sadece bir lezzetten ibaret değildi; içinde nostalji, doğallık ve samimiyet vardı.
Pekmez, yüzyıllardır şifa kaynağı olarak bilinir. Kan yapıcı özelliği, vücuda enerji vermesi ve bağışıklık sistemini güçlendirmesi nedeniyle özellikle kış aylarında sofralardan eksik edilmezdi. Kar ile birleştiğinde ise adeta doğanın sunduğu en doğal dondurma haline gelirdi. Günümüzde yapay tatlandırıcılarla, katkı maddeleriyle hazırlanan tatlılara kıyasla, bu doğal lezzetin kıymeti daha da iyi anlaşılıyor.
Eskiden kış günlerinde sobanın başında toplanan aileler, kar üstüne dökülen pekmezi kaşık kaşık yerken, sohbetler de tatlanırdı. Çocuklar için ise bu, hem eğlenceli bir oyun hem de doyumsuz bir tatlı deneyimi olurdu. Günümüzde, şehir hayatının hızlı temposu ve modern alışkanlıklar bu tür gelenekleri unuttursa da, hala Anadolu’nun birçok köşesinde bu lezzet yaşatılmaya devam ediyor.
Belki de bu kış, yağan karı bir fırsata çevirip çocukluğumuzun o tatlı hatırasını yeniden canlandırmalıyız. Temiz bir avuç kar alıp üzerine pekmez gezdirerek, hem kendimize hem de sevdiklerimize doğanın sunduğu bu muhteşem lezzeti hatırlatmalıyız. Kim bilir, belki de çocuklarımız da yıllar sonra bu tatlı anıyı özlemle hatırlar.
Kar yağınca sadece soğuk havayı değil, beraberinde getirdiği sıcak hatıraları da hatırlamak gerek. O halde, bir kase temiz kar ve bir kaşık pekmezle, geçmişin tatlı izlerini bugüne taşımaya ne dersiniz?