Sekiz yaşındaki inci tanesi bu yetimin maddi himayesi amcasının üzerindeydi, fakat her şeyden önce bir anne şefkatine, sımsıcak, müşfik bir kalbe muhtaçtı. İşte, Hz. Fâ­tı­ma bu mübarek yavruya annesini aratmamak için olanca gayreti­ni sarf ediyordu. Kendi çocuklarından önce onu yedirip içiriyor, kendi öz evla­tlarından önce bu kutsi emanetin elbisesini giydiriyor, saçını tarıyordu. Dahası, onun en çok muhtaç olduğu yakın ilgiyi, anneliği ona tattırıyordu. Bu minval üzere Sevgili Peygamberimiz, kendi yuvasını ku­runcaya kadar amcasının ve yengesinin himayesinde kalmıştı.