Ömer, başını kaldırıp kız kardeşine baktığında yüzünün kanlar içerisinde olduğunu gördü. Yaptığına pişman oldu. Kalbi yumuşadı. “Biraz önce sizden işittiğim şeyi bana da verin, bir de ben bakayım.” dedi. Fakat Hz. Fâtıma, kardeşinin bir hakarette bulunmasından endişe ediyordu. “Senin ona bir hakarette bulunmandan korkarız!” dedi.