Böylece Peygamberimiz, onu iki güvenilir insan yerine saydı.[2]
İşte, sahabiler sadakatte o kadar yüce bir dereceye yükselmişlerdi ki, hiç tereddüt etmeden, aslını esasını araştırmadan, gönül verdikleri o yüce insana bütün samimiyetleriyle bağlanıyorlardı. Bu teslimiyetinden dolayı her sahada muvaffak oluyorlardı.
Bir gece Hz. Huzeyme, Peygamberimizi rüyasında gördü. Rüyada Peygamberimizi mübarek alnından öpmüştü. Bu rüyadan dolayı o kadar sevinmişti ki, hemen sabahleyin geldi, Peygamberimize anlattı.