Diyarbakır Sur ilçesinde çadırda yaşayan mevsimlik tarım işçileri, pamuk hasadı yapıyor. Elle yapılan ve yaklaşık 3 ay süren pamuk hasadı süresince çocuklar, eğitime zorunlu ara veriyor.
Güneydoğu bölgesinde geçim kaynağı olarak ilk sırada yer alan tarım, işçilerin pamuk çapası yaparak devam ediyor. Yılın belirli aylarında Diyarbakır çevresinde çalışan işçiler daha sonra Konya ovasında şeker pancarı toplamak için göç ediyorlar. İşçilik sürecinde göçebe hayat yaşayan işçiler zor koşullarda yaşayarak çocuklarının geleceği için çalışıyorlar.
Pamuk çapasında çalışan Mustafa Sönmez, “Güneşin altında sabahın ilk saatlerinde çalışmaya başlıyoruz. Buradaki pamuk hasadı bittikten sonra Konya ovasına göç edeceğiz. Buradaki koşullarımızla aynı orada çalışmaya devam ediyoruz. Orada ki işimiz de iki üç ay daha devam ediyor. Kışın havalar soğuk olduğu için yerleşik hayata geçiyoruz. Çocuklarımızı geç okula gönderiyoruz. Tam okullarına odaklanamıyorlar. Gelecek sezon işler açıldığı zaman tekrar okuldan alıyoruz. Çalışıyor çocuklar da evin ekonomisine destek oluyorlar. Zor oluyor. Kolay değil göçebe olarak yaşamak” dedi.
“Bir hayalimiz varsa o da çocuklarımızın geleceği”
Son olarak göçebe hayatla ilgili konuşan Sönmez, “Günde 350’ye çalıştıklarını belirten işçiler, sabah saat 06:00’den akşam 18:00’e kadar 12 saat boyunca çalıştıklarını söyledi. Sonbahar mevsimine girmemize rağmen öğleden sonra saat 15:00 sıralarında bile hava sıcaklıklarının 30 dereceyi geçiyor. İşçiler günde 150-160 kilo civarında pamuk topluyor. Akşam kamyona yüklüyoruz. 46 tane çadır var bu bölgede bazı işçiler Şanlıurfa’dan geldiler. Suriyeli işçilerde çalışıyorlar burada. Dört çocuğum var. Onların okul masrafları var. Yetişmek için hep daha çok çalışmak lazım. Bir hayalimiz varsa o da çocuklarımızın geleceği” diye konuştu.
