PEYGAMBERİMİZİN GÖNLÜNÜ FETHEDEN YİĞİTLİK
Ebu Süfyan (r.a.) hayatının bundan sonraki dönemini Resûl-i Ekrem (s.a.) Efendimizin yanında geçirdi. Bütün varlığıyla ona tam teslim oldu. Huneyn Gazvesinde bir ara Efendimizin yanında kimse kalmamıştı. Bir eliyle atının yularını tuttu. Obur eliyle kılıç sallayarak yiğitçe çarpıştı Onun bu kahramanlığı Resûl-ı Ekrem (s a) Efendimizin gönlünü fethetti ve onu "Allah onun bana yaptığı bütün kötülükleri affetsin" duasına mazhar etti. Resulullah'ın kendinden hoşnut olduğunu duyan Ebu Süfyan geri kalan hayatını daha mutlu olarak geçirdi.
SEVEN, SEVDİĞİNİN YOLUNDA OLUR
O kendini tamamen Kur'an'a verdi. Gece-gündüz Kur'an okuyor ve ayetlerin manalarını anlamaya çalışıyordu. Bir taraftan geçirdiği günlerin pişmanlığı içerisinde göz yaşı döküyor, bir taraftan da Kuran'ın öğütlerinden ders almaya gayret ediyordu. Mescide en erken o gelip en son o çıkardı. Bir defasında yine vakur bir şekilde ayak uçlarına bakarak erkenden mescide giriyordu. Resûl-u Ekrem (s.a.) Efendimiz onu gördü ve Aişe annemize "Ya Aişe! Bunun kim olduğunu biliyor musun?" dedi Annemiz de "Hayır Ya Resûlallah" dedi. Sevgili Peygamberimiz sevincinin, memnûniyetinin bir ifadesi olarak: "O amcam oğlu Ebu Süfyan İbni Hâristir. Bak, mescide ilk defa o giriyor, en son o çıkıyor. Gözünü de ayağının ucundan ayırmıyor" buyurdu.
Ne büyük mutluluk... İnsan sevdiğini sevindirmek istiyorsa sevdiğinin yolunda olmalı... Mutluluk böyle ele geçer...
Hz. Ömer (r.a.) devrine kadar yaşayan Ebu Süfyan Bin Hâris (r.a. ) hayatını hep İslâm'ın güzellikleriyle geçirdi. Namaz kılmaktan derin haz duyardı. İki Cihan Güneşi Efendimiz ahirete göç eyleyince, üzüntüsünü mersiye söyleyerek dile getirdi. Hasretini, inlemesini mersiye söyleyerek teskin etti. Ecelinin yaklaştığını fark edince üç gün önce kabrini kendi eliyle hazırladı. Son nefeslerinde ailesine yaptığı vasiyet bizler için büyük ibret!..
SAHABİNİN VASİYETİ
O, hanımı ve çocuklarına "Benim için ağlamayın!.. Vallahi Müslüman olduktan sonra hiç günah işlemedim. Hiçbir kötülüğe bulaşmadım."' diyerek dünyaya gözlerini kapadı.
Ne güzel dönüş!.. Ne güzel vasiyet!.. Ne tatlı bir hayat!... Ne emniyet için de bir varış!...
641 m. senede Medine'de vefat eden Ebu Süfyan Bin Hâris (r.a.) 'ın cenaze namazını Hz. Ömer (r.a.) kıldırdı. Cenabı Hak şefaatlerine nail kılsın. Amin.
