(Özel haber) 50 liraya aldığı dikiş makinesi hayatını değiştirdi

Diyarbakırlı 37 yaşındaki Vehbiye Üçgül, 5 sene önce 50 liraya aldığı dikiş makinesi ile kursa gitti. Kısa sürede işi öğrenen Üçgül, yaptığı ürünleri satarak 3 çocuğunu okutup evini geçindiriyor.
Eşi gündelik işlerde çalışan Vehbiye Üçgül, 5 yıl önce evde oturmaktan sıkılarak dikiş kursuna yazılmaya karar verdi. Kursta kendine 50 liraya bir dikiş makinesi alan ve evindeki yatak başlığını sökerek kendisine çalışma ortamı oluşturan Üçgül, kısa sürede işi öğrenerek ufak işler almaya başladı. Dikiş işini kaptıktan sonra ilk olarak makinesini değiştiren Üçgül, yaptığı işler sayesinde 3 çocuğunu okutup evinin ihtiyaçlarını karşılayacak duruma geldi.

Böbrek hastası çocuğunu ameliyat ettirdi
Üçgül, dikiş kursuna giderken, oğlunun böbrek hastası olduğunu öğrendi. İlk başlarda maddi imkansızlıklar nedeniyle evladını tedavi ettiremeyen cefakar anne, bu işten kazandığı paraları biriktirerek oğlunu ameliyat ettirdi. Ameliyatın ardından yılda bir oğlunu İzmir’e kontrole götüren Üçgül, imkansızlıklar içinde zoru başararak çocuklarıyla birlikte kimseye muhtaç olmadan ayakta kalmayı başardı.

Tek hayali kendisine ait bir iş yeri açmak
Yaklaşık 5 yıl önce başladığı dikiş işi sayesinde evini geçindiren Üçgül, kadın destek merkezine gittiğini ve 50 liraya ilk makinesini aldığını söyledi. Evindeki yatağının başlığını, şifonyerin üzerine koyarak kendine çalışma alanı oluşturduğunu ifade eden Üçgül, şunları söyledi:
“Bu makine ile yaklaşık 2 yıl çalıştım. 3 yıl önce de kurs hocamın yönlendirmesi sayesinde kendime yeni bir makine aldım. 3 yıldır profesyonel olarak bu işi yapıyorum evde. Yaptığım bazı küçük eşyaları toptan eşya satan dükkanlara veriyorum, namazlık, çarşaf takımları gibi şeyleri de eş dost, tanıdıklar eve geliyor sipariş usulü yapıyorum. Kazandıklarımı eve harcıyorum, kirada oturuyoruz. Eşim sürekli çalışmıyor, gündelik işlere gidiyor, varsa çalışıyor yoksa kahvede oturuyor. Ben aile geçimine katkıda bulunuyorum. Benim çocuğum böbrek hastası, İzmir’e gidip geliyoruz. Hedefim, kendime ait bir yer açmak, burada ürünlerimi yapıp satmak. Çocuklarıma daha güzel bir gelecek vermek istiyorum, onları daha iyi koşullarda okutmak istiyorum. Çalışmak zor oluyor, hele evde çalışmak daha zor oluyor. Evim zaten küçük, çalışma alanı yok. Bütün eşyalarım bir yerde oluyor ama bunu yapmaya mecburum. Kadınlara çağrım ellerinden ne geliyorsa onu yapsınlar, çalışmak gibisi yok, kendi paranı cebine koyduğun zaman kendini daha güçlü kuvvetli hissediyorsun. Kendi ihtiyaçlarını, çocukların ihtiyaçlarını çok daha rahat bir şekilde karşılayabiliyorsun, kendine güvenin geliyor kısacası. Eşim bana destek veriyor.”