Nitekim âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:

“(Ey Rasûlüm!) Sen onların içinde iken Allah, onlara azâb edecek değildir!..” (el-Enfâl, 33)

Gönlü, Allah Rasûlü’nün aşkıyla yanan bir müʼmin, dâimâ O’nun mübârek izinde yürümeli, Sünnet-i Seniyyeʼye sadâkatle bağlı kalmalıdır.

Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz; ümmetinden her bir ferdin Cennetʼte kendisiyle beraber olmasını arzu ederdi. Bunun için herkese kendi seviyesine göre îkaz ve nasihatlerde bulunurdu.

Enes bin Mâlik -radıyallâhu anh-’a şöyle buyurdu:

“Yavrucuğum, hiç kimse için gönlünde bir hile taşımadan (hiçbir mü’mine, içinde en ufak bir kin ve soğukluk duymadan) sabahlayabilir ve akşamlayabilirsen, öyle yap!”

“Yavrucuğum, bu benim sünnetimdendir. Kim benim sünnetimi ihyâ ederse elbette beni sevmiştir. Kim de beni severse, benimle birlikte Cennetʼte olacaktır.” (Tirmizî, İlim, 16/2678)