Rebîa İbni Ka'b (ra)-1

O, Ebû Firas künyesi ile bilinirdi. Ashâb-ı Suffe'dendi. Genç yaşta İslâm ile şereflendi. Kalbi İslâm nuru ile aydınlandı. Gönlü, Allah Rasûlünün aşkıyla doldu. Onu sevmek gıdası oldu. Onun her türlü hizmetini görmeyi kendisine şeref bildi. Kendi kendine: "Yazıklar olsun sana Rebîa! Niçin kendini tamamen Rasûlullah'ın hizmetine vermiyorsun?" diye hayıflandı. Vicdanının sesini dinledi ve: "Git, kendini ona arzet. Eğer seni kabul ederse dünya ve âhiret seâdetine erersin" dedi.

Rebîa ibni Ka'b (r.a.) kendisini Fahr-i Kâinat (s.a.) Efendimize arzetti. Hizmetine kabul edilmesini rica etti. Efendimiz de onun ricasını geri çevirmedi. O günden itibaren Efendimizi gölge gibi takib etti. Gözünü gözünden ayırmadı. Hazarda ve seferde şahsî hizmetlerini hep o gördü. Abdest suyunu hazırladı. Misvakını ve diğer ihtiyaç duyacağı eşyayı temin etti. Gece istirahate çekildiğinde dahi belki ihtiyacı olabilir diye, evinin eşiğinden ayrılmadı.

"DİLE BENDEN NE DİLERSEN"

O, bütün gecesini Efendimizin kapısına yakın bir yerde geçirirdi. Namaza kalktığında Efendimizin okuduğu Kur'an'ı dinlerdi. İçerden seslendiğinde derhal kapıda hazır olurdu. İki Cihan Güneşi Efendimiz onun sadakat ve teslimiyetinden, samîmi davranışlarından, sevgi ve hürmet dolu hizmetlerinden pek memnun kaldı. Ona ikramda bulunmak istedi. "Dile benden ne dilersen!" buyurdu. Bu hadiseyi Rebîa (r.a.) şöyle naklediyor:

Resûlullah'ın hizmetkârı ve Ehl-i Suffe'den olan Ebû Firas Rabîa İbni Ka'b el-Eslemî radıyallahu anh şöyle dedi:

Resûlullah (s.a.) ile birlikte gecelerdim. Abdest suyunu ve öteki ihtiyaçlarını hazırlardım. Bu hizmetlerimden dolayı bir gün bana: - "Dile benden ne dilersen" buyurdu. Ben: - Cennette seninle beraber olmayı isterim, dedim. Rasûlullah (s.a.): - "Başka bir şey istemez misin?" buyurdu. Ben: - Benim dileğim bundan ibarettir, dedim. Bunun üzerine Resûl-i Ekrem (s.a.) Efendimiz:

- "Öyleyse çok namaz kılıp secde ederek, kendin için bana yardımcı ol!" buyurdu.

Ne firaset!.. Ne güzel istek!.. İki Cihanda beraber olmayı dilemek... Kişiyi arzu ve isteğinde serbest bırakmak büyüklerin özelliklerindendi... Bir anlamda da imtihandı... Ne isteyeceğini bilip bilmediğini kontrol etmekti...

Ey Rabbimiz! İlâhî bir ikramın olarak bizleri de firâset ehli eyle!.. Fânî'yi bâkiye tercih ettirme!.. Sevdiklerinle beraber eyle!.. Onlara hizmet şerefiyle şerefyâb eyle!.. Hizmetkârları olarak ömrümüzü tamamlamayı nasîb eyle!..

Rebîa İbni Ka'b (r.a.) genç ve bekar olarak Fahr-i Kâinat (s.a.)'e hizmet etmeğe çalışıyordu. Onu memnun etmek en büyük mutluluğu idi. "Dile benden" denildiğinde dünyaya ait bir şey istemedi. Ahirette de onunla beraber olmayı diledi. Fakat beşer olarak dünya hayatı da devam edecekti. Bu hadiseden kısa bir zaman geçmişti. Resûl-i Ekrem (s.a.) onu çağırdı ve: "Evlenmek istemez misin Rebîa?!" dedi. O da: "Hiçbir şeyin beni sana hizmetten alıkoymasını istemem ya Rasûlallah!" diye cevap verdi. Peşinden de: "Hem benim o kadına verecek ne param var ne de onu geçindirecek malım var?" dedi.